پرسشنامه ها بخشی از یک پیمایش را تشکیل می دهند، که کاربر (که به عنوان شرکت کننده در پیمایش شناخته می شود و پس از اتمام به عنوان پاسخ دهنده) با پاسخ دادن به سؤالات آن را تکمیل می کند. این پرسشنامه دارای بخشهای پرسش و پاسخ است که به شرکتکنندگان اجازه میدهد، در مورد هر موضوعی نظر خود را بیان کنند. "پرسشنامه" فقط به بخش سوالی که پاسخ دهنده میبیند اشاره دارد. اگرچه ممکن است پرسشنامه ها ساده به نظر برسند، اما معمولاً کارهای زیادی انجام می شود، تا اطمینان حاصل شود که پرسشنامه بهترین تجربه را برای کاربر ارائه می دهد. در این مقاله راهنمایی را برای افراد تازهکار آماده کردهایم.
پرسشنامه همان پیمایش نیست - پرسشنامه بخشی از یک پیمایش است که کاربر می بیند و به آن پاسخ می دهد. یک پیمایش شامل پرسشنامه، توزیع، تجزیه و تحلیل و اجزای گزارش است که توسط یک پلت فرم پیمایش جامع مدیریت می شود. به طور کلی، پرسشنامه به سادگی شامل سؤالات و گزینه های پاسخ است. با این حال، در برخی از مناطق، این اصطلاحات ممکن است به جای هم استفاده شوند.
مزایای یک پرسشنامه بیشتر از معایب آن است، زیرا به افراد این فرصت را می دهد که نظر خود را بیان کنند. به سازمان ها امکان می دهد بازخورد دریافت کنند که به آنها فرصت ارزیابی موفقیت ها و زمینه های بهبود را می دهد. یکی از مزایای مهم پرسشنامه (هنگامی که به عنوان بخشی از یک پژوهش استفاده می شود) توانایی تجزیه و تحلیل آن بازخورد و تبدیل آن به گزارش های تصویری است. با تجزیه و تحلیل بازخورد جمعی از چندین پاسخ دهنده، می توانید تصویری از کارهایی که ممکن است درست انجام دهید، و کارهایی که ممکن است اشتباه انجام دهید ایجاد کنید. این موضوع به شما امکان می دهد تغییرات استراتژیک ایجاد کنید و محصول یا خدمات خود را بهبود ببخشید. این دادههای پیمایش به سازمانها و کسبوکارها اجازه میدهد، تا واکنش نشان دهند و تغییرات لازم را برای بهبود عملکرد خود انجام دهند.
یکی از معایب پرسشنامه این است که ممکن است همیشه فرصت پیگیری و کسب اطلاعات بیشتر را نداشته باشید. یکی از راه ها این است که اطلاعات تماس پاسخدهندگان را بپرسید. همچنین می توانید سؤالات باز اضافه کنید تا به پاسخ دهندگان اجازه دهید بازخورد بیشتری ارائه دهند. در حالی که توصیه میکنیم نظرات را در یک باکس پاسخ در پایان نظرسنجی از کاربران خود بپرسید، اما بهتر است اکثریت سوالات پرسشنامه، ساختارمندتر با سؤالات بسته باشد تا بتوانید بعداً دادهها را راحتتر تجزیه و تحلیل کنید. با این حال، هنگام مصاحبه با افراد در این زمینه، مصاحبههای حضوری این فرصت را برای ایجاد رابطه و پرسیدن سوالات بیشتر فراهم میکند.
برای طراحی پرسشنامه برای پیمایش خود، باید با برنامه ای شروع کنید که امیدوارید به چه چیزی برسید. به عنوان مثال – ارزیابی میزان رضایت بازدیدکنندگان از کسب و کار شما. شما باید این را در ابتدای نظرسنجی به وضوح بیان کنید تا مردم بدانند چرا به دنبال نظرات آنها هستید، زیرا این امر باعث میشود که آنها صادقانه پاسخ دهند. در مرحله بعد، در نظر بگیرید که برای به دست آوردن اطلاعات مورد نیاز شما چند سوال لازم است.
شما باید تصمیم بگیرید که چگونه به بهترین نحو به مخاطبان هدف خود دست یابید:
آیا یک نظرسنجی ارسال شده از طریق ایمیل یا پیامک کافی است؟ (برای اطلاعات بیشتر مطلب زیر را بخوانید: مزایا و معایب پرسشنامههای اینترنتی)
آیا ارائه نظرسنجی های کاغذی بهترین نتیجه را خواهد داشت؟
یا شاید فرستادن مصاحبه کنندگان میدانی برای ملاقات رودررو با مردم، نرخ پاسخ بهتری را ایجاد کند؟
این بستگی زیادی به افرادی دارد که می خواهید نظرات آنها را بدانید، و اینکه چگونه می توانید به طور مؤثر با آنها ارتباط برقرار کنید.
در نهایت، فراموش نکنید که مطمئن شوید پرسشنامه شما در دسترس است. در ایالات متحده، 26 درصد از جمعیت دارای نوعی ناتوانی هستند (61 میلیون نفر). دسترسی باید جدی گرفته شود، زیرا این افراد حق دارند شنیده شوند. به یاد داشته باشید که اطمینان از دسترسی به ارتباطات دیجیتال یک الزام قانونی در بسیاری از کشورها است. برخی از راههایی که میتوانید به این هدف دست یابید این است که اطمینان حاصل کنید که پرسشنامه شما باید زیرنویسها/شرحهایی را برای افراد دارای مشکلات شنوایی، صدا برای افراد دارای اختلالات بینایی، و استفاده از تصاویر بصری (مانند ایموجیها) برای افرادی که ممکن است، کلمات موجود در نظرسنجی شما را کاملا درک نکنند ارائه دهد.
تعداد سؤالات مورد نیاز در یک پیمایش، کاملاً به زمینه پیمایش شما بستگی دارد. به عنوان مثال، یک مصاحبه حضوری در خارج از سوپرمارکت در مورد عادات خریداران باید کوتاه و مختصر باشد، زیرا مردم در حال حرکت هستند و نمیخواهند برای مدت طولانی در اطراف باشند. اما یک نظرسنجی مسکن اجتماعی برای مستاجران یا یک نظرسنجی مشارکت کارکنان ممکن است، طولانیتر باشد تا اطمینان حاصل شود که سؤالات طیفی از موضوعات را پوشش میدهند. به طور کلی، باید تعداد سوالات را در پرسشنامه نظرسنجی خود محدود کنید، زیرا هرچه پرسشنامه شما مختصرتر باشد، احتمال پاسخگویی افراد بیشتر خواهد بود.
سؤالات نظرسنجی باید به صورت خنثی بیان شود تا از جانبداری جلوگیری شود تا پاسخ دهندگان به پاسخ خاصی سوق داده نشوند. به عنوان مثال، در یک نظرسنجی با هدف دانش آموزان، یک سوال مغرضانه می تواند این باشد: "مدرسه من یکی از مدارس پیشرو در منطقه است." یک راه بی طرفانه برای پرسیدن این سوال این است: "لطفاً این مدارس محلی را از نظر عملکرد رتبه بندی کنید." (برای اطلاعات بیشتر مطلب زیر را مطالعه کنید: چگونه از سوالات جانبدارانه اجتناب کنید؟)
دو نوع سوال پیمایش وجود دارد - کمی و کیفی.
سوالات کمی را می توان شمارش یا اندازه گیری کرد که با پرسیدن یک سوال بسته مانند چند گزینه ای به دست می آید. هنگامی که این نوع سوالات را میپرسید (مانند "موافق هستید یا مخالفید که از صاحبخانه خود راضی هستید") میتوانید آن دادهها را به راحتی تجزیه و تحلیل کنید زیرا آماری مانند این جمله را به دست خواهید آورد: "84٪ مستاجران از صاحبخانه خود راضی هستند"
سؤالات کیفی استدلال پشت داده های کمی را ارائه می دهند - یعنی توضیحی برای اینکه چرا پاسخ خاصی داده شده است. این با سؤالات باز حاصل می شود که به پاسخ دهنده اجازه می دهد آزادانه صحبت کند و نظرات خود را توضیح دهد. تجزیه و تحلیل و اندازه گیری این داده ها دشوارتر است، اما برای ارائه سازمان ها با زمینه و درک بازخورد آنها بسیار مهم است.
هنگام طراحی پرسشنامه پیمایش خود، استفاده از هر دو روش به صورت ترکیبی (در صورت لزوم) می تواند به شما در دستیابی به بینش واضح تری کمک کند. (برای کسب اطلاعات بیشتر مطلب زیر را مطالعه کنید: چه نوع پیمایشهایی کیفی یا کمی هستند؟)