- تاریخ انتشار: ۱۴۰۰/۰۶/۲۶
- زمان مطالعه: ۸دقیقه
بسیاری از طراحان پرسشنامه و نظرسنجی از مقیاس رتبه‌بندی برای تعیین نظرات پاسخ دهندگان استفاده می‌کنند. این نوع رتبه‌بندی فواید زیادی دارد. اول از همه، این روش باعث به دست آوردن دادههای کمی است که نظارت و تجزیه و تحلیل آن بسیار آسان است. بنابراین، می‌توانید به سرعت نتیجه بگیرید و بر اساس بازخوردی که دریافت می‌کنید، تغییراتی ایجاد کنید.
درک سیستم‌های رتبه‌بندی نیز برای مخاطبان آسان‌تر است و حفظ نظرسنجی را بهبود می بخشد. این بدان معناست که می‌توانید افراد بیشتری را برای تکمیل نظرسنجی خود ترغیب کنید و نتایج بهتر و دقیق‌تری را از جمعیت بیشتری به دست آورید.
مشکلات مقیاس‌های رتبه‌بندی
با این حال، مقیاس‌های رتبه‌بندی کامل نیستند. گاهی اوقات آنها می‌توانند بی اثر باشند. بیشتر اوقات این به این دلیل است که سازنده نظرسنجی آنها را به طور هدفمند طراحی نکرده است. این مورد می‌تواند تأثیرات مختلفی داشته باشد. اولاً، می‌تواند به این معنا باشد که داده‌ها می‌توانند غلط، گمراه کننده و تقریباً بی ارزش شوند، که موجب می‌شود زمان، منابع و پول را هدر دهد. اگر مجبور باشید نظرسنجی را دوباره انجام دهید، می‌تواند برای مخاطبان شما نیز آزار دهنده باشد.
اگر زود متوجه مشکل نشوید، مشکل دیگری ایجاد می‌شود: شما در مسیر یا جهت اشتباه اقدام می‌کنید. تصور کنید اگر از کسی می‌پرسید که او در مورد تحویل کالا چه نظری دارد و رتبه ای بین یک تا پنج درخواست می کنید، و پاسخ فرد دو باشد، پاسخ دهنده ممکن است فکر کند شما در مورد سرعت تحویل صحبت می کنید، اما منظور شما شرایط کالاهای دریافت شده است. اما آن پاسخ می تواند شما را متعجب کند که چه اتفاقی برای کالاها در حین حمل و نقل افتاده است.
روش‌های مختلفی وجود دارد که باعث ناکارآمدی در مقیاس رتبه‌بندی می‌شود. بنابراین، در اینجا برخی از رایج ترین اشکالات طراحی در سیستم معرفی شده است. شما می توانید برای بهبود مقیاس رتبه‌بندی پیمایش خود آنها را انجام دهید تا بتوانید پاسخ‌های بهتری از مخاطبان خود دریافت کنید.
1. داشتن موقعیت خنثی در مقیاس رتبه‌بندی را متوقف کنید
یکی از بزرگترین اشتباهاتی که سازندگان نظرسنجی مرتکب می شوند این است که آنها دارای گزینه میانی در مقیاس هستند. این موارد اغلب "نه دوست دارم/دوست نداشتم"، "نه مثبت/منفی" ، "نمی دانم" یا "نظری ندارم" است. مشکل این است که این پاسخ‌ها ارزش کمی برای نتایج دارد. کسانی که علاقه ای به نظرسنجی ندارند، برای بسیاری از سوالات فقط گزینه خنثی را وارد می کنند. بنابراین، می‌توانید دادههای پرت زیادی داشته باشید.
مشکل دیگر این است که اکثر مردم تجربه یا نظر خنثی ندارند. در بیشتر مواقع، تجربیات کمی متفاوت هستند. باید مخاطبان را متعهد کنیم. اگر این سوال در مورد تجربه آنها صدق نمی‌کند، موقعیت بی طرف واقعاً گزینه مناسبی نیست زیرا نشان می دهد که آنها آن را تجربه کرده اند اما پاسخ مناسبی نمی‌دهند. بنابراین، هرگز نظر خنثی نداشته باشید، فقط نظر کمی مثبت یا کمی منفی داشته باشید.
برای افرادی که نمی توانند اظهار نظر کنند، باید گزینه ای با عنوان "غیرکاربردی" وجود داشته باشد. برای اجتناب از شخصی که در بسیاری از پاسخ ها گزینه غیرکاربردی را انتخاب کرده است، آستانه ای داشته باشید که همه پاسخ های او را حذف می کند.
2. مقیاس رتبه‌بندی یکسان را در طول نظرسنجی حفظ کنید
یکی دیگر از مشکلات رایج زمانی است که طراحان دائماً سیستم رتبه‌بندی را تغییر می دهند. برای یک سوال ممکن است از مقیاس 10 باشد، بار دیگر ممکن است از 5 باشد. این برای مخاطب گیج کننده است. آنها ترجیح می دهند رتبه ای داشته باشند که در تمام مراحل سازگار باشد.
بنابراین، از همان ابتدا در نظرسنجی در نظر بگیرید که چقدر می‌خواهید به جزئیات بپردازید. هرچه جزئیات بیشتر باشد، مقیاس باید بزرگتر باشد. اگر سعی می‌کنید برخی جنبه‌ها (مانند نظرسنجی از کارکنان) را محک بزنید، مقیاس بزرگتر نیز می تواند مفیدتر باشد زیرا این امکان را ایجاد می‌کند که به معیارهای دقیق‌تری دست یابید.
مقیاس‌های مثبت و منفی را نیز با یکدیگر عوض نکنید. اگر برای برخی از سوالات ده مثبت است، آن را برای همه مثبت کنید.
3. مقیاس بسیار بزرگ
مشکل دیگر داشتن مقیاس بسیار بزرگ است. این ممکن است با نکته فوق در مقیاس بزرگ مغایرت داشته باشد، اما محدودیت هایی برای کارهایی که می توانید انجام دهید وجود دارد. به عنوان مثال، شما نمی توانید مقیاس یک تا صد داشته باشید. مخاطبان در این حد فکر نمی کنند. حداکثر، مقیاس باید بیست باشد، اما ترجیحاً مقیاس 1 تا 10 بهترین است.
به همین ترتیب، شما نمی‌توانید مقیاس خود را خیلی کوچک داشته باشید. مقیاس 1-5 اغلب رایج است، اما گاهی اوقات می‌تواند به این معنی باشد که مردم نمی توانند نظر صادقانه بدهند زیرا گزینه‌های بسیار کمی وجود دارد. به یاد داشته باشید هرچه تعداد گزینه‌ها بیشتر باشد، نتایج دادههای نهایی دقیق‌تر است.
4. سوالات خاص نیستند
در نهایت، شما باید مطمئن شوید که سوال درستی را با مقیاس رتبه‌بندی می‌پرسید. همه پرسش‌ها باید خاص و مرتبط با تجربه‌ای باشد که در حال آزمایش آن هستید. در عین حال، شما باید راهنمای روشنی از آنچه مخاطبان باید انجام دهند، ارائه دهید. اگر مقیاس دارید، مطمئن شوید که آنها می دانند کدام مثبت و کدام منفی است. این کار فقط باید یکبار انجام شود، زیرا همه مقیاس‌ها باید یکسان باشند.
در نهایت اینکه، رتبه‌بندی مقیاس برای جمع آوری سریع حجم وسیعی از اطلاعات از مخاطبان بسیار عالی است. اما اگر به درستی طراحی نشود، می تواند به داده های ضعیفی تبدیل شود که این نتایج بجای پشتیبانی از پروژه و پیمایش شما می تواند به آن آسیب برساند. نکات بالا را دنبال کنید تا از جمع‌آوری دادههای معنی‌دار از نظرسنجی خود اطمینان حاصل کنید. می توانید ابتدا در مطلب مقیاس‌های اندازه گیری نگرش‌ها انواع مقیاس‌ها را مطالعه کنید. سپس به رعایت نکات ذکر شده در هر یک از انواع مقیاس‌ها بپردازید.