گروه بحث از یوزنت (USENET) ایجاد شد که مربوط به اوایل دهه 80 است. دو دانشمند کامپیوتر جیم الیس و تام تروسکوت ایده ایجاد یک سیستم از قوانین برای تولید "مقاله" را بنیان نهادند و سپس به گروه خبری موازی خود ارسال کردند. اساساً، فرم گروه بحث در مورد مفهوم یوزنت ایجاد شد ، که بر روشهای ارتباط از طریق ایمیل و انجمن های اینترنتی تأکید داشت. به تدریج ، یوزنت به عنوان یک سیستم از کانال هایی که اعلان ها و مقالات را برای پاسخگویی به نیازهای عمومی ارائه می دهد، توسعه یافته است. امروزه ، شبکه جهانی وب به تدریج با راه اندازی وب سرورهای مختلف، نقش اصلی پشتیبانی و گسترش بسترهای گروه بحث در اینترنت را بر عهده می گیرد.
گروه های بحث اینترنتی و فهرست های پستی جوامعی مجازی هستند که برای بحث و تبادل نظر کنار هم گرد آمده‌اند. اعضای این گروهها از طریق پست الکترونیکی با هم در ارتباط هستند. بدین معنی که نامه الکترونیکی ارسال شده به گروه توسط تمام اعضا دریافت می‌شود. این گروهها در بعضی موارد برای پیمایش یک گروه خاص که دارای انجمنها و گروههای بحث ویژه خود هستند می‌توانند مجرای مناسبی برای دستیابی به جامعه پژوهش باشند. از آنجا که عضویت در این گروهها محدودیت جغرافیایی ندارد، پژوهشگر می‌تواند به جامعه‌ای در سطح بین‌المللی دست یابد. ارسال ایمیل به این گروهها بدون عضویت معمولا امکان‌پذیر نیست. برخی گردانندگان این گروهها این امکان را به پژوهشگر می‌دهند که متن نامه دعوت برای تکمیل پرسشنامه را برای آنان بفرستد تا آنان خود برای گروه ارسال نمایند اما برخی دیگر پژوهشگر را ملزم به عضویت در گروه می‌نمایند که در نتیجه وی مجبور است برای مدتی دریافت کننده تمام نامه‌های الکترونیکی گروه باشد چرا که برای ارسال نامه یادآوری نیز عضویت نیاز خواهد داشت.
تعیین میزان پاسخگویی نیز در این گروهها مشکل است اول به این دلیل که فقط برخی از این گروهها تعداد اعضای خود را ذکر می‌کنند و در برخی موارد باید با گردانندگان این فهرستها تماس گرفته شود که در همه موارد نیز جوابگو نیستند. دوم اینکه برخی افراد در گروههای پستی متعددی عضویت دارند که ممکن است پژوهشگر همه یا تعدادی از آنها را بعنوان جامعه پژوهش برگزیده باشد. در این حالت آنها چند بار پرسشنامه را دریافت می‌کنند در حالیکه طبیعی است یکبار پاسخگو باشند. مسئله سوم که تعیین میزان پاسخگویی را دشوار می‌کند این است که برخی افراد ممکن است پرسشنامه یا آدرس اینترنتی آن را برای افراد دیگری که فکر می‌کنند به موضوع علاقمندند ارسال کنند در حالیکه پژوهشگر از آن بی‌اطلاع است.
منبع: ISI web of knowledge